CİHAN DEMİRCİ ŞİİRLERİNDEN ÖRNEKLER...

Cihan Demirci, şu annesinin iki elinden tuttuğu çocuk...Yanında da abisi... (1964)

NE KADARI?

Hiç sordun mu
Bir gün olsun kendine
Ne kadarı sensin
Bu insanın


1/1/2001 Köyceğiz

ZAMANOFOBİ

Dar zamanlar çağındayız
Vakitsiz öten ömürlerin horozuyuz sanki
Zamanlarımız zamansız
Anlarımız ansız

Boş vakitlerin bağrındayız
Vakt-i kerahat gelmiş bizi bulamamış

Biteviye anların zaman aleviyiz

Öldürülmüş saatlerin seri katili gibiyiz
Yerlere saçılmış
Boş yelkovanların
Akrep sokmuş beyhude zamanların
Aleyhimize şahitlik yapacak dakikaların esiriyiz

Zamansız geliyoruz hayli zamandır
Zamansız gidiyoruz durmaksızın
Soluk almaya bir hayat istasyonumuz yok
Zamana ömür uyduruyoruz haute-cauture(!)
Ölüm; en ünlü reklam yıldızımız şimdi

Ölüm arasına ömürler alıyoruz

Dar zamanların daralmış insancıklarıyız
Yürek genişliğine artık tüm yatırımlarımız

Genişleyen yüreklerimizin içinde
Cılız bir yıldız gibi
Işıksız

Kayboluyoruz

Üstelik daha oynanmadan
Nice kayıp zamanlarımız


Kadıköy-Moda Mayıs 2001

F TİPİ ŞİİR

Benim için iftar vakti hiç olmadı
Ölüm oruçlarının coğrafyasında


2001 İstanbul

ŞİİR GÖZÜ

Yaşımdan genç göstersem ne yazar
Gözlerimin yaşı benden büyüktür


Kasım 2001 Erenköy

YASTIK ALTI ŞİİRİ

Yastık altında duran paraların
Ekonomiye kazandırılması gerek dedi
Dün gece televizyonda ekonomistin biri

Evinde bir yatak, bir televizyon bir de yastık olan
Hayatın altında kalmış bir adam
Yastığına baktı uzun uzun
Yastığına baktı şaşkın mı şaşkın
Lakin altına bakmaya gerek görmedi
Yastığa dokunamadı bile, öylece durdu
Tek bir yastığı vardı altı olan
Onun da altını kirletmiş olmasından korkuyordu


Mart 2002 Kadıköy

YALNIZLIĞIMIN SON HALİ

Öyle bir hâl aldı ki
Yalnızlığım
Geceleri geç vakit
Bazen sabaha karşı
Yolculuklardan eve döndüğümde
Öyle hemen
Öldürmüyorum artık
Mutfakta ışığı yakınca
Kaçışan böcekleri



25/6/2002

(Kamil Koç’ta-Ankara dönüşü)

KISA ÇÖP

Şimdiki aşklar
Kısa çöp

Aşık olduğunu zannedip
Yürekleniyorsun
Aslında hep aşklarken
Aslında hep başlarken bitiriyorsun

Uzun çöpü
Aşkın çöplüğüne götürdüler çoktan

Sen ömrün boyu
Hep kısa çöpü çekiyorsun


4/9/2002 İzmir

GİDİŞ O GİDİŞ

“İyiler cennete gider evladım “ derdi
Ben küçükken annem

Sonra ben büyüdüm
“İyiler Cinnete Gider” oldu
Sonra ben gene büyüdüm
Şimdilerde “İyiler nereye gider?”
Annem hatırlamıyor

Şimdilerde annem Alzheimer

Şimdilerde sorunun soruluş şekli değişti:
“Sahi nereye gitti ki bu iyiler?”

Şimdilerde nerdesin anne?


22/9/2002 Kadıköy