AKŞAM ŞİİRİ

Akşam şiiri bunlar
Yitik zamanlar yürek yakıyor
Haseki’de bir mahalleye koşuyor
Tahta at başıyla dört nala çocukluğum
Ağaç tepelerinde erik olduğum

Henüz hayattan değil
Arkadaşlarımdan saklandığım
Bir neşeli saklambaç paketi açılmamış ömrüm

Akşam şiiri bunlar
Aksaray’daki ilkokulumun bahçesinde teneffüs zili çalıyor
Karşı sınıftan bir kızın yanağına konuyor ilk ürkek öpücüğüm

Komşuya gitmiş gene annemler
Mahallede birbirini tanımayanın sobe yaptığı
Sobaların sıkça tüttüğü
Çocukların miskette birbirini üttüğü yıllar
Tom Miks’in Suzi’sine aşığım bir yandan
Arzu Okay’a da gönlümden ne düşerse

Bazı sinemaların önünde iki film birden yazıyor
Bazıları daha da ileri gidiyor
Üç film birden

Ben de modaya uyup
Mahalledeki çocuklara
Dedemlerim bahçesinde
Bir Lorel-Hardi filmi oynuyorum, bir Şarlo
Onlar güldükçe ben daha da çocuk oluyorum

Mahalle maçında aşağı mahalleye üç gol birden atıyorum
Şişko Memet üstüme düşüyor sevinçten
Derken yoldan geçen bir akşam simitçisinin üzerine düşüyorum
Tüm simitler üzerime düşüyor
Üzerime düşen simitleri birer birer alıyoruz biz çocuklar
Can simidi gibiyiz sokak simitçilerinin
Simitçinin yüzü gülüyor
Topumuza öyle bir vuruyor ki
Top gidip bir evin camını kırıyor
Maçımız oracıkta bitiyor
Ellerimizdeki simitlerle
Az önce yendiğimiz aşağı mahalleye kaçıyoruz hep birlikte
Biz kaçıyoruz, simitçi bağırıyor:
“Akşam simidi bunlaaaaaaar”



Oysa ki yıllar sonra anlıyorum ki
Akşam simidi değil
Akşam şiiri bunlar
Üzerimde çocukluğumdan kalma susamlar
Ne zaman bir mahalle maçı görsem
Akşam simitçisi arıyor gözlerim

Topumuzu kesecek kızgın adamlar hâlâ mevcut
Bu şehrin tüm mahallelerinde
Hem de çok daha kızgın, çok daha öfkeli
Aradan geçen onca yıl içinde
Üstelik bu adamlar artık komşumuz da değil

Simit saraylarında yaşıyor şimdilerde halkım
Akşam simidi artık başka bir akşam
Akşam şiiri bunlar
Simit saraylarında oturacak yeri olmayan

Bir sokak simitçisinin tablasındadır çocukluğum
Susam susam
Ortasından koparılan
Gevrek gülüşlerle dolu, kısa pantolonlu mutluluğum

Sen bana bir daha sorsana amca
Büyüyünce ne olacaksın şeklindeki soruyu
Söyleyip de bir daha yaşayayım o mutluluğu:

“Ben büyüyünce de çocuk olucam”


Cihan Demirci
2004 Kadıköy